Lake Tekapo, Mount Cook en Dunedin

Eindelijk heb ik dan weer fatsoenlijke WiFi en weer genoeg te vertellen.
De rit naar Lake Tekapo was weer schitterend. Ik heb er denk ik wel een uur langer over gedaan met al de fotostops dan iemand die die weg al 10x heeft gereden. Maar het landschap tijdens die rit was eigenlijk nog niks vergeleken met Lake Tekapo, wat is dat mooi zeg! Een turqoise blauw, kraakhelder meer omringt door besneeuwde bergtoppen en groene bomen. Al waren de bomen de volgende ochtend wel wit want het sneeuwde best hard toen ik wakker werd. Dat had ook wel iets. Gelukkig klaarde het 's middags op en was de hemel weer strak blauw, dus besloot ik Mount John op te wandelen om te genieten van het uitzicht bovenop die berg. Het was best een klim, maar zeker al die moeite waard!

De volgende dag ben ik via Lake Pukaki naar Mount Cook gereden, want er was op vrijdag (morgen dus) weer een sneeuwstorm voorspeld en ik wilde toch wel het liefst wat hikes doen in de bergen zonder me zorgen te maken over een sneeuwstorm.
Ik was van plan om een hike te doen van 300 meter hoogteverschil de berg op, maar ik nam het verkeerde pad en kwam op de trail van een bushwalk terecht. Gelukkig kruiste die na een klein half uurtje lopen de trail die ik eigenlijk wilde lopen. Het was een pittige klim, maar wel mooi. Bijna bij de top kwam ik iemand tegen die zei dat als je aan het eind van de trail nog een berg opklom dat je dan echt een superuitzicht had. Daar was ik natuurlijk wel nieuwsgierig naar, maar na 10 min klimmen had ik er al een beetje spijt van. Maar toch nog maar ff doorzetten en gelukkig was het al die moeite wel waard!
Omdat het nog maar halverwege de dag was dacht ik dan doe ik die populaire hike van 3 uur er ook nog ff achteraan, want die is toch zo goed als vlak dus dat kan wel. Ik wilde namelijk wel zien wat iedereen had gezien als ze bij Mount Cook waren geweest. Het begon te regenen en hard te waaien en warm was het ook niet echt meer, maar 3 hangbruggen en anderhalf uur lopen later kwam ik bij een prachtig meer waar ijsschotsen indreven. En ja hoor, je raad het al....het was zeker weer de moeite waard!

Na al die bergen en de kou ben ik terug naar de oostkust gegaan, naar Dunedin om precies te zijn. Hier kwam Adam, die ik op het vliegveld in China had leren kennen, me opzoeken. Samen met Adam en Elena, een Duits meisje uit mijn hostel ben ik Otago Peninsula gaan verkennen, het schiereiland bij Dunedin waar zeehonden, zeeleeuwen, albatrossen en pinguïns leven. De eerste 3 hebben we gezien, maar de pinguïns helaas niet. Toen we na de poging pinguïn spotten in de schemer naar de auto wilden lopen, dacht ik wel een shortcut te weten. Na een hele klim bleken de duinen toch te bebost te zijn en moesten we alsnog helemaal terug... Gelukkig konden we er later in de bar onder genot van een drankje om lachen. Terug in het hostel hoorde ik dat in Oamaru de blauwe pinguïns gewoon in de haven liepen. Dus na de volgende dag met Adam nog een rondrit gemaakt te hebben op Otago Peninsula, zijn we samen naar Oamaru gereden, anderhalf uur ten noorden van Dunedin. En ja hoor, hier zaten ze gewoon nestelen onder een oude boot!
Morgen ga ik weer richting zuiden en hoop ik onderweg nog ergens de geeloog pinguïn te spotten....