Zuid-oost Luzon

Ondertussen ben ik al weer een eindje in het zuiden van Luzon aanbeland. Nadat ik even een vlugge stop had gemaakt bij de rijstterrassen van Maligcong ben ik in de bus gestapt naar Caramoan, een klein plaatsje in het zuidoosten van Luzon. Het was een hele reis, maar het was toch een regenachtige dag dus zo erg was dat niet.
De volgende dag was het al een stuk beter, nog wel wat bewolkt, maar dat is misschien wel beter als die brandende zon als je wat wilt gaan doen. En dat was ik wel van plan. 's Morgens ben ik even de 500 treden van de berg Caglago opgelopen om van het uitzicht over de zee te genieten. Daarna ben ik naar Paniman gegaan om daar eiland te gaan hoppen. Ik vond er een mooi hostel aan het strand met een dakterras. En ook een leuke kapitein die samen met een vriend mij wel 4 eilanden wilde laten zien. Luxe hoor, zo'n privé boot! En niet eens zo duur.
Op het laatste eiland lag ook een verborgen kleine lagoon. Hier zwommen al ruim 10 jaar 2 grote vissen in, maar hoe ze overleven daar in een lagoon zonder planten of iets is voor iedereen hier een raadsel.... Het verhaal gaat ook dat een visser ooit daar een vis uit de lagoon heeft gevangen en deze heeft opgegeten. De volgende dag was hij dood.... Dus niemand denkt er ook maar aan die 2 grote vissen uit die lagoon te halen.
Na ruim 3 uurtjes op zee zijn we weer terug gegaan. Nu was het tijd om even van het dakterras te genieten. Na even gezeten te hebben besloot ik toch het dorp te gaan verkennen, maar ik was pas aan het eind van het strand toen ik mijn naam hoorde roepen. Waren de 2 kapiteins met een paar vrienden. Ze zaten gezellig te buurten met natuurlijk weer de 80% gin erbij. Of ik er even bij kwam zitten. Ja waarom ook niet? Het was erg gezellig, toch handig dat bijna iedereen hier Engels kan.
De volgende dag besloot ik door te reizen naar Legazpi. Dit is een stad die aan de voet van de vulkaan Mayon ligt. Mayon betekent schoonheid en deze vulkaan is zeker mooi om te zien! Helaas mag je er niet op, want hij is te actief. Dus heb ik maar de Kapuntukan heuvel, oftewel de sleeping Lion Hill opgelopen voor het uitzicht over de stad en voor de rest heb ik lekker door de stad geslenterd. Iedereen die je tegen komt wil graag op de foto als je het vraagt en als iemand dat dan ziet dan wil die ook. Ja ook hier zijn de mensen echt weer super vriendelijk.

Morgen ga ik naar Donsol. Alleen heb ik gehoord dat de walvishaaien er niet zijn. Helaas, maar ik ga toch een kijkje nemen voor de zekerheid....